مهمترن دلايل مخالفت كارشناسان با غذارساني به سگ‌هاي ولگرد چيست؟

به گزارش خبرنگار محيط زيست باشگاه خبرنگاران پويا؛ كارشناسان و دوستداران حيات وحش معتقدند كه غذارساني به سگ‌هاي ولگرد كه در سال‌هاي اخير به دليل تبليغات گسترده افرادي ناآگاه در فضاي مجازي, به شدت افزايش يافته است, نه‌تنها اقدامي دوستانه محسوب نمي‌شود بلكه به شدت براي محيط زيست و جامعه انساني خطرساز است.

سگ‌هاي ولگرد تهديد جدي براي جامعه انساني تلقي مي‌شوند و آمار حمله آن‌ها به انسان‌ها در همه نقاط جهان در حال افزايش است. در ايران نيز تنها در استان هرمزگان 905 مورد از حمله سگ‌ها به شهروندان از ابتداي سال 1400 ثبت شده است. بر اساس آمار وزارت بهداشت سالانه 50 نفر در اثر گازگرفتگي توسط سگ‌ها مي‌ميرند و حمله سگ ولگرد به يك كودك 5 ساله در بابل نيز كه هفته گذشته اتفاق افتاد نمونه دردناكي از عواقب غذا دادن به سگ‌هاي ولگرد و افزايش جمعيت آن‌هاست.
سگ‌هاي ولگرد جايگاهي در طبيعت ندارند و زماني كه وارد چرخه طبيعت مي‌شوند باعث نابودي حيوانات بومي آن منطقه مي‌شوند و زيستگاه‌هاي طبيعي را ناامن مي‌كنند. ورود آن‌ها به مناطق حفاظت شده كه گونه‌هاي نادر در آن‌ها زندگي مي‌كنند باعث نابودي تنوع زيستي مي‌شود. در سال‌هاي گذشته 17 مورد گزارش از حمله سگ‌ها به يوزپلنگ ثبت شده است. همچنين حمله گله‌اي سگ‌ها به خرس, قوچ و ميش نيز آسيب زيادي به تنوع زيستي كشور وارد كرده است.
در حالي كه غذا دادن به سگ‌هاي ولگرد در بسياري از كشورهاي اروپايي و آمريكايي قانونا ممنوع شده است و در فرانسه, كانادا, نروژ و بريتانيا اين كار جرم محسوب مي‌شود, شاهد آن هستيم كه در ايران غذا دادن به سگ‌هاي ولگرد روزانه در حال افزايش است و هر روز كمپين جديدي براي غذا دادن به سگ‌ها راه‌اندازي مي‌شود. به نظر مي‌رسد كه عدم آگاهي مردم و افراط يك سري از انجمن‌هاي حمايت از حيوانات اصلي‌ترين دلايلي است كه غذارساني در كشور ما همچنان ادامه دارد.

كارشناسان حيات وحش به منظور آگاهي رساني به مردم 5 دليل علمي را براي عدم غذارساني به سگ‌هاي ولگرد مطرح كرده‌اند كه اين دلايل به شرح زير است:

1. وجود بيش از 15 مورد بيماري مشترك بين انسان‌ها و سگ‌ها كه در صورت زياد شدن جمعيت سگ‌ها به دنبال غذارساني به آن‌ها, احتمال وقوع اين بيماري‌ها به انسان افزايش پيدا مي‌كند. غذا دادن به سگ‌ها باعث مي‌شود تا ترس آن‌ها از انسان بريزد و سگ‌ها هرچه بيشتر به جامعه انساني نزديك شوند كه اين نزديكي خطر سرايت بيماري‌ها را بيش از پيش مي‌كند.بيماري‌هاي مشترك بين انسان و سگ عبارتند از: سالمونلوز, سارقوپتيك, تب مالت, كامپيلوباكتريوز, كاپنوسيتوفاگا, كوره كك, كريپتو, عفونت كرم‌هاي قلاب‌دار, بيماري‌هاي ناشي از باكتري استافيلوكوكوس اورئوس, لپتوسپيروز, طاعون, هاري, عفونت كرم حلقوي, عفونت تيك تيپ.

2. سگ‌هاي ولگرد با افزايش جمعيت خود در طبيعت رها مي‌شوند و براي تامين نياز غذايي خود به ساير گونه‌هاي حيات وحش حمله مي‌كنند. حضور سگ‌ها در زيستگاه‌ها تهديدي براي ساير گونه‌ها محسوب مي‌شود و منطقه را براي آن‌ها نا‌امن مي‌كند. همچنين اين سگ‌ها كه گوشتخوار هستند رقيب غذايي گوشتخواران بومي حيات وحش ايران از جمله پلنگ, يوزپلنگ, خرس قهوه‌اي و ..., محسوب مي‌شوند.

3. توليد مثل سگ‌ها با گرگ‌ها گونه گرگاس را به وجود مي‌آورد. گرگاس يا گرگي، حيواني است كه از تركيب‌ گرگ و سگ به وجود مي‌آيد و خطرناك‌تر از سگ و گرگ است و علاوه بر اين هيچ ترس و واهمه‌اي هم از انسان ندارد. گرگاس‌ها برخلاف گرگ‌ها از همان بدو تولد خوي درندگي دارند و به واسطه اينكه نيمي از نژاد خود را از سگ‌ها گرفته‌اند در صورت حمله به گله‌ها و روستاها, سگ‌هاي نگهبان و سگ‌هاي گله مقاومتي از خود در برابر آن‌ها نشان نمي‌دهند.

4. سگ‌هاي ولگرد پس از مدتي مانند گرگ‌ها گله تشكيل مي‌دهند كه با تشكيل گله قدرت آن‌ها بيشتر مي‌شود و مقابله با آن‌ها در صورت حمله به انسان و يا ساير گونه‌هاي حيات وحش دشوارتر خواهد شد.

5. افزايش جمعيت سگ‌ها خسارات اقتصادي زيادي را به واسطه هزينه عقيم كردن, واكسيناسيون, ايجاد مراكز نگهداري سگ, اثر منفي آن‌ها در صنعت توريسم و درمان بيماري‌هاي ناشي از سگ‌ها براي كشورها ايجاد مي‌كند.